ساز قانون در خانواده سیتارها که زا سازهای قدیمی هستند دسته بنددی میشود.
از مشخصات ظاهری این ساز این است که دارای یک جعبه چوبی ذوزنقه شکل است که با دو انگشت سبابه و به وسیله مضراب نواخته میشود.
البته در نوشته هایی که به جا مانده از سازی نام برده شده که سه گوش است و دارای هفتاد و ددو وتر بوده که با تارهایی از جنس ابریشم یا روده گاو ساخته میشده و توسط مفتول نواخته میشده.
ساز قانون از دیرباز در ایران ساتفاه میشده زیرا توانایی نواختن گوشه های موسیقی ایرانی را دارد.

تقریبا از نیم قرن پیش تا کنون، موسیقی دانان ایرانی به اجرای این ساز روی آورده‌اند،
اما با وجود اینکه زمینه کار اینان بر نغمه‌های موسیقی ایرانی مبتنی بوده‌است، به دلیل تقلید ناآگاهانه از روش و سبک نوازندگی موسیقی عربی، این پندار اشتباه به وجود آمده که ساز قانون عربی است و آن را باید به شیوه عربی نواخت.
حال آنکه این سبک در قانون نوازی، علاقه مند به موسیقی ایرانی را فرسنگها از شناخت اصول و ظرایف این ساز که کاملا با موسیقی ایرانی منطبق است، دور می‌سازد.

آموزشگاه موسیقی

قانونهای فعلی موجود در ایران که بر اساس پرده بندیهای خاص خود از کشورهای دیگر به سرزمین ما وارد شده و یا از روی همان الگوها در ایران ساخته شده‌اند، هیچ یک جوابگوی موسیقی ایرانی نیستند.

در موسیقی یونان قدیم، kanon نام مونوکورد است و اینک برای نشان دادن «قانون»‌های فیزیک صوت در آزمایشگاه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
«پسالتری» نوعی ساز است که توسط اروپاییها از شرق گرفته شده و مشتق از کلمه «قانون» عربی است.
این کلمه و نه الزاما ساز از ریشه kanon یونانی آمده‌است.
در حجاری ستونهای کلیسای جامع سانتیاگو، می‌توان ساز canon,mezzo canon قانون متوسط را مشاهده کرد.

qanun ٫ Kanun نام عربی برای سازی شبیه به پسالتری به شکل ذوزنقه و با تعداد زیادی سیم مثلا ۶۴ سیم در قرن ۱۴ است.
این کلمه در یونان قدیم (به این شکل Kanon) به معنای مونو کورد به کار می‌رفته و آن دستگاهی است که در آزمایشگاه صوت شناسی مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است.
نام قانون در اوایل قرن دهم میلادی در کتاب شبهای عرب آمده‌است.
این ساز بعداً به اروپا برده شد (احتمالاً در قرن یازدهم).