َبربَت یا عود سازیست زهی این ساز در حقیقت‌ نوعی‌ سمبل‌ تاریخی‌ برای‌ سازهای‌ ایرانی‌ است.
. جورجفارمراز “ابنسلمی” (وفات ۹۰۴ م.) و “ابنخلدون” (وفات ۹۱۲ م.) به عنوان دو مرد آگاه در زمینه موسیقی مشرق زمین نام می برند که در مورد پیدایش ساز بربت تحقیقات فراوانی داشته اند.
اظهارات ابن خردادبه (۳۰۰-۲۱۱ ق) جغرافی دان نامی ایران که در زمینه موسیقی نیز تالیفات بسیاری دارد،
در صدر قرار دارد و این دانشمند ایرانی علاوه بر تحقیقات بسیار در مورد سازهای وطن خود، به آلات موسیقی سایر کشورها نیز پرداخته است.
و در خصوص ساز بربت گفته است این ساز در ایران‌ پیش از اسلام‌ به‌نام‌ بربت‌ شناخته‌ می‌شده است .

آنچه با مطالعه کتابهای پژوهشی و تاریخی موسیقی می توان مشاهده نمود حضور سازیست با کاسه بیضی شکل و عمق نسبتا زیاد که سراسر آن با چوب پوشیده شده است.
بزرگی کاسه ساز و کوتاه بودن دسته آن نسبت به کاسه، این ساز را در تصاویر و نقش برجسته ها و یا آثار تاریخی به جا مانده -که در آنها حضور این ساز دیده می شود- از سازهای مشابه و هم خانواده مانند تنبور یا دوتار متمایز می سازد.

آموزشگاه موسیقی

متاسفانه امروز تاریخ مکتوبی از چگونگی پیدایش این ساز و استفاده موسیقایی از آن در دست نیست.
آنچه داریم تنها روایت های داستان گونه ایست از اواخر دوره ساسانیان که در مورد فردی به نام باربَد، نوازنده و خواننده مشهور دربار خسرو پرویز، نقل شده است.
اینطور که مشخص است باربد آنچنان در موسیقی چیره دست بوده است که داستانهای بسیاری در مورد نوازندگی این موسیقی دان بزرگ در حافظه تاریخ باقی مانده است که از آنها می توان به مرگ شبدیز ویاداستان سبز در سبز اشاره کرد .

تحقیقات قابل استناد می توان چگونگی تبدیل باربد به بربت امروزی را اثبات نمود.
از جمله دکتر شفیعی کدکنی بااشاره به دقایقی ازنکات تاریخی ارتباط بین باربد و بربت، پسندیده‌تر می‌داند که آن دو از یک ریشه دانسته شود).
اندکی تامل در این زمینه این روایت که نام بربط را مرکب از دو واژه بَر (به معنای سینه) و بط (به معنای مرغابی) می پندارد دور از ذهن می سازد.
هرچند که تشبیه بربت ایستاده به مرغابی، تصویر و برداشت زیباییست
ولی از نظر تاریخی نمی توان نام این ساز را بر گرفته از بربط به معنای سینه مرغابی دانست و نام باربد به این ساز نزدیک تر و قابل تامل تر است.
این نیز مسلم است که کتابت کلمه بربط در متون فارسی با املای عربی (یعنی بربط ، نه بربت) هرگز به معنای تعلق این ساز به اعراب نیست،
بلکه تنها نمودار نفوذ فرهنگ عربی و اسلامی است.