سازهای موسیقی انواع مختلفی دارند که عبارتند از سازهای زهی و سازهای بادی و سازهای کوبه ای و سازهای صفحه کلید دار و سازهای الکترونیکی.
میدانیم که منظور از سازهای زهی همان سازهایی است که در آن ها سیم به کار رفته تولید صدا میکند.
از سازهای زهی متداول میتوان به تار، دوتار، سه تار، تنبور، سنتور، گیتار اشاره کرد.
اما این مقاله به معرفی دسته از سازهای زهی به نام زهی-آرشه ای اختصاص دارد.

انواع سازهای زهی آرشه ای آموزشگاه موسیقی

همانگونه که از نام این سازها پیداست سیم بکار رفته در این گروه از سازها به وسیله کشیدن آرشه، صوتی حاصل می کند و در واقع زه‌ها با استفاده از آرشه یا کمانه به صدا درمی‌آید.
مانند کمانچه،قیچک، ویلن و… که به آن سازهای زهی آرشه ای گویند.

در سازهای زهی کمانه ای اگر حرکت کمانه از نوک به سمت پاشنه باشد به آن کمانه‌کشی چپ و اگر حرکت کمانه از پاشنه به سمت نوک باشد به آن کمانه‌کشی راست می‌گویند.
گاه به هنگام نواختن به جای زه کمانه از چوب کمانه استفاده می‌شود که به آن اجرای چوب‌کمانه‌ای col legno می‌گویند.
اجرای چوب‌کمانه‌ای به دو صورت زنشی battuto یا کششی tratto انجام می‌شود.
به هنگام نواختن، پس از گذری که به شکل زخمه‌ای یا هر شیوهٔ دیگری اجرا می‌شود، برای برگشت به کمانه‌کشی دستوری به نوازندگان داده می‌شود.
این دستور با واژه «باکمانه» coll’arco یا arco بیان می‌شود.

ویولن:

از ساز های زهی و آرشه‌ای است. ویولن کوچک‌ترین عضو سازهای زهی-آرشه‌ای است.
برای نواختن معمولاً روی شانه چپ قرار می‌گیرد و با آرشه که در دست راست نوازنده‌است نواخته می‌شود.
کوک سیم‌های ویولن از زیر به بم به ترتیب: می (سیم اول)، لا (سیم دوم)، ر (سیم سوم)، سل (سیم چهارم).

کمانچه:

یکی از سازهای اصیل ایرانی که تاکنون اساتید زیادی با این وسیله هنرنمایی کرده اند ساز کمانچه می باشد.
این ساز علاوه بر شکم، دسته و سر، در انتهای پایینی ساز، پایه‌ای دارد که روی زمین یا زانوی نوازنده قرار می‌گیرد.
این ساز جزو دسته سازهای زهی کمانه‌ای است.
کمانچهٔ امروزی دارای ۴ سیم می‌باشد.
کمانچه در زمان قدیم تنها سه سیم داشته و پس از ورود ویولن به ایران به تقلید از آن سیم چهارم به آن افزوده شده‌است.
این سیم‌ها به موازات درازای ساز گستردگی دارد و آوای آن خیلی خوش و دلکش است و همچنین آواهای مختلفی را با این ساز می توان نواخت.