یونان قدیم در نمایش های خود عده ای خواننده آواز کلاسیک و بازیگر به نام کروس را در مکانی مخصوص بین صحنه و تماشاگران قرار می دادند
و این مکان را ارکسترا می نامیدند.
با آنکه بعد از یونانیها بیش از هزار سال است این سنت متروک شده است.
اما در قرون 16 و 17 میالدی در نمایشها از نوازندگانی استفاده می شد
که به تقلید از یونانیان برای آنها محلی در پایین صحنه نمایشی در نظر گرفته می شد
و بتدریج نام ارکستر از نام مکان به خود گروه نوازندگان آواز کلاسیک گذارده شد.
در ابتدا سازهای قدیمی مانند عود، ویوال، کالوسن و گاهی ارگ جزء ارکستر بود.

آموزش آواز کلاسیک

ارکستری که در سال 1600 میالدی با اراتوریویکاوالیدی همراهی می کرد
از یک کالوسن، یک هارپ، دو فلوت و یک ویوال تشکیل شده بود
و در سال 1607 مونتوردی در اپرای ارفئو ارکستر وسیعتری را بکار گرفت.
سازهای زهی، کالوسن، هارپ، عود، ویولن، ویوال، ویولنسل، باس، کنترباس
و تعدادی سازهای بادی مثل شیپور، فلوت، ترومپیت، کرنه و تعدادی ارگ در ارکستر وی بکار گرفته شده بودند.
و آهنگسازان دیگر نیز با تعداد تغییر سازهای ارکسترهایی را می ساختند.
اما هایدن نخستین کسی بود که ارکستر سمفونیک را از ترکیب سه گروه اصلی
سازهای زهی، سازهای بادی و سازهای ضربی به وجود آورد.

آموزشگاه موسیقی

ارکستر 18 نفره هایدن اغلب سازها را بکار گرفتند
و بعدها موتسارت کالرینت و ترمبن را نیز به ارکستر اضافه نمود و پیکلو را غنی تر نمود
و بعدها بتهوون، واگنر، برامس و چایکوفسکی به سازهای بادی و ضربی ارکستر اهمیت و توجه ویژه ای کرده
و جلوه و اثر بهتری را برای ارکستر ایجاد نمود.

بافت در آواز کلاسیک:

انواع از نظر بافت و تکسچر به سه گروه :

1-تک صدایی

2 -هم آوایی

3 -چندصدایی

تقسیم می شود.

1-موسیقی یک صدایی مانند موسیقی کشورهای شرقی به خصوص موسیقی اصیل ایرانی.

2 -موسیقی هم آوایی یک ملودی مستقل به وسیله صداهای دیگر به صورت آکورد همراهی می شوند
مانند موسیقی غربی والس یا سونات و غیره.