همه نوازنده ها باید عضلاتی آماده و ورزیده داشته باشند.
چراکه آن ها باید بتوانند چند ساعت بدون خستگی به تمرین موسیقی بپردازند.
پس ورزش کردن مداوم وآمادگی جسمانی شرط اولیه نوازندگی است.
این تمرینات قواعدی نیز دارند.
به عنوان مثال تمریناتی ک همناسب یک فرد ورزشکار است ممکن است برای یک نوازنده مناسب نباشد و موجب آسیب دیدن وی شود.
حتی ممکن است باعث بد شکل شدن انگشتان شود و یا بیماریهای مزمن نوازندگی را به وجود آورد
به نحوی که دیگر نتوان ساز نواخت.
یک موسیقیدان علاوه بر داشتن بدنی ورزیده باید از نظر روانی دارای فکری آزاد و راحت باشد.
زمانی که برای تمرین موسیقی به اتاق می رویم باید در را به روی کل دنیا ببندیم.
با تمرینات مدیتیشن و ریلکسیشن و خود هیپنوتیزم می توانیم از نظر روانی ذهن خودمان را از مشکلات پیرامون منفک کنیم
و خودمان را آماده تمرین و یا اجرا بنماییم.
اصول تغذیه
قبل از تمرین ماست نباید خورد زیرا به علت دارا بودن اسید لاکتیک باعث شلی عضلات می شود .
همچنین الکل ،نیکوتین ،مواد مخدر ویا هرچیزی که سطح هوشیاری و تمرکز را پایین بیاورد.
مصرف پروتیین ، عسل ، ژله ، میوه جات ، شیر و ماست (درطول روز و نه قبل از اجرا) ، پاچه گوسفند .
می تواند به عملکرد بهتر مفاصل و انرژی افزایی کمک کند.
قبل از تمرین دستها را با آب گرم یا روغن بچه ماساژ میدهیم.
با دست سرد هیچ وقت ساز نزنیم زیرا به عظلات آسیب می رساند.
همچنین در جایی هم که دستمان گرم نیست هیچ گاه قطعات تکنیکی نزنیم.
یک دفتر درست می کنیم تحت عنوان دفتر تمرین روزانه .
این کار تاثیر خوبی در ادامه کار دارد حتی اگر نام دفتر را روی جلد خوش خط تر بنویسیم یعنی کار را جدی تر گرفته ایم.
استفاده از آیینه می تواند به عنوان یک مربی اشکالات ما را هنگام انجام حرکتهای اضافی دست و بدن نشان دهد.
روش تمرین موسیقی در آموزشگاه موسیقی شرق تهران
– اول تمرینات ساده راست و چپ به مدت ۵ دقیقه انگار که اولین روز است که ساز را شروع کرده ایم.
– بعد تمرین ریز روی سیمهای مختلف به مدت ۱۰ دقیقه.
-۲ دقیقه استراحت.
زمان استراحت کم و زیاد نشود و استراحت کامل باشد.
نقش استراحت ،حتی زمانی که سرشار از انرژی هستیم و بی نیاز از استراحت خیلی اهمیت دارد
زیرا به نظم عادت می کنیم و ذهن موسیقیدان باید منظم باشد.
– ۱۰ دقیقه تمرین اتود در گامهای مختلف .
فاصله سوم ها و فاصله چهارم ها بعد نتها را سه تا سه تا می زنیم بعد چهارتایی ها بعد اتود هایی که پرش دارند و تریل دارند .
– ۵دقیقه استراحت کامل.
– مرور درسهای مهم و مطلب دار گذشته.
– تمرین مطالب جدید . یک چهارم زمان به درس هفته قبل تر اختصاص می یابد و سه چهارم به درس این هفته.
– آخر تمرین هم ۲۰ دقیقه یا نیم ساعت با ساز بازی می کنیم .
چیزهایی می زنیم که نزده ایم و جاهایی می رویم که نرفته ایم.
این کار تفکر واگرا را تقویت می کند و باعث افزایش خلاقیت می شود.
با این تجربیات نوازنده صاحب سبک می شود.
تقسیم بندی بالا بر مبنای زمان تمرین در روز تقسیم می کنیم .
مثلا اگر قرار است دو نوبت و یا بیشتر در روز تمرین بنماییم این تقسیم بندی را در همه این وعده های تمرینی انجام می دهیم.
همچنین زمانهای فوق را بر مبنای زمانی که در اختیار داریم به دست می آوریم
و تقسیم بندی زمانی هر کسی در طول هفته و ماه تغییر پیدا می کند .
برای اینکه سیناپس ها در مغز به خوبی تشکیل شوند باید تمرینهای روزانه را انجام دهیم.
اثر کار مداوم به مراتب بیشتر از تمرینات طولانی و منقطع است.
در اتاقتان سازتان را جمع نکنید.
به نحوی که هر زمان که از کنار آن رد می شوید بتوانید به راحتی آن را به دست بگیرید و بنوازید.
هرجلسه تمرین باید کل عمر نوازندگی ما را به تصویر بکشد.
اگر از اول قطعات سریع و چهار مضراب بزنیم به دست آسیب می رساند.
به موازات تمرین عملی یکی از مواردی که در پیشرفت نوازندگی تاثیر زیادی دارد نقش تخیل در هنگام شنیدن نوازندگی دیگران است.
نوازندگی دیگران را باید تخیل کنیم . همچنین در جواب آواز .
برای این کار باید شنیدن حرفه ای موسیقی را یاد بگیریم و تمرین کنیم.
باید یک قطعه موسیقی را هنگام شنیدن تخیل کنیم.
اصول نواختن قطعه جدید در آموزشگاه موسیقی
ابتدا سرکلید ها بررسی می کنیم .
بعد وزن را و بعد نتهای میزان را. سپس وزن خوانی قطعه به همراه پا زدن.
چند بار وزن خوانی می کنیم در این میان چیزهایی را از لابه لای قطعه کشف می کنیم .
مثلا این نت “فا” را من در بالا دسته ندارم و بنابر این باید کل جمله را در پایین دسته اجرا کنم.
این نکات را با مداد بر روی کاغذ نت یاداشت میکنیم.
بعد از این کارها انگشت گذاری ها و مسیر نوازندگی را بررسی و تخیل می نماییم.
در واقع ابتدا تخیل می کنیم بعد ساز می زنیم . این روش به مراتب مفید تر از زمانی است که از همان ابتدا ساز بزنیم.
بهترین کار قبل از مضراب زدن این است که ساز را بگیریم و بدون مضراب زدن انگشت گذاری نماییم تا جاهای مختلف مشخص گردند.
وقتی همه چیز واضح شد ، دیگر کاغذ نت غریبه نیست و حکم آدرس آشنا را دارد.
حالا نوبت ساز زدن با مضراب است. برای مضراب زدن هم ابتدا با سرعت پایین و کند می زنیم.
برای قطعات با تکنیک بالا بعد از گرم شدن دست قطعه را میزنیم ابتدا با فشار زیاد انگشتان به شکل مصنوعی و با فشار زیاد.
این کار هم باعث تقویت ماهیچه ها می شود و هم به شکل گیری سریعتر سیناپس های مغز کمک میکند.
با مترونم سرعت را کم کم و طی چند روز بالا می بریم.
فراموش نکنیم که قطعه را باید میزان به میزان فرا گرفت و پیش رفت و تا حل نشدن مشکل یک میزان هرگز وارد میزان بعدی نشویم.